شخصیت هیجانی نمایشی ایرانی ها

چند وقتی هست که موضوعی فکرم را به خود مشغول داشته است:

-      چطور می شود که یکسال مردم ما دیوار مهربانی بسازند و آنرا به ممالک غرب و شرق صادر کنند و سال بعدش از آن دیوارهای مهربانی فقط دیوارهایش مانده باشد؟ مهربانی رفته است یا مهربانان نیستند؟

-      چه می شود که مردمی که شهره به فرهنگ دوستی و مهمان نوازی اند و به آن می بالند، به فحاشی و هتاکی در فضای مجازی هم مشهور شوند؟

-      چرا در ایران اگر به کسی بگویی شاخ اینستاگرام، خدای هکینگ یا ته معرفت قند در دلش آب می شود ولی کاربر فعال،  کارمند ماهر یا انسان شریف چنگی به دل نمی زند.

-      و هزاران مثال دیگر و دیگر ...


شخصیت هیجانی نمایشی ایرانی ها


از دوستانم که می پرسم، می گویند ما ایرانیها کلاً جوگیر هستیم. یا ما ملت افراط و تفریطیم. ولی آیا اینها از لحاظ علمی معنایی دارند؟ فکر می کنم از منظر جامعه شناختی این موضوع گسترده است و دانشگران خود را طلب میکند. اما اجازه دهید از دیدگاه روانشناختی نگاهی به آن بیاندازیم.

حتما شنیده اید که در بررسی شخصیت، یکی از شخصیتهای نمادین، شخصیت هیجانی-نمایشی (Histrionic) است.  این شخصیت با توجه خواهی (Attention-Seeking) یا تاییدخواهی (Approval-Seeking) و هیجان شدید ولی سطحی و زودگذر مشخص می شود. شخصیت نمایشی دوست دارد به هر بهایی طرف توجه باشد. برای او فرق نمی کند در هیات عزاداری باشد یا در مجلس پایکوبی. او به هر روش می خواهد که در مرکز محفل باشد. این شخصیت ممکن است هم کتاب در جستجوی زمان از دست رفته را در دست داشته باشد و هم عضو کانال تلگرامی شنگول آباد باشد. یک روز کتاب بی شعوری خاویر کرمنت بخواند و به به و چه چه کند و فردایش اتوموبیلش را وسط خیابان پارک کند و با قفل فرمان به عابر پیاده حمله کند.


شخصیت هیجانی نمایشی ایرانی ها


حتماً تا اینجا به شباهت شخصیت هسیتریونیک با آدمهای ابتدای مطلب پی برده اید. به نظر می رسد نیمرخ شخصیت هیجانی-نمایشی در کشور ما بالاست. حال پرسش اصلی این است: چه باید کرد؟

می دانید که مولفه های شخصیت پایدارند و به سادگی نمی توان آنها را تغییر داد. اما توصیه ما به شخصیتهای هیجانی-نمایشی اینهاست:

نخست اینکه پیش از هر تصمیم و انجام هر کاری این پرسشها را از خود بپرسید:

-      آیا من در تصمیم خود احساسی عمل نکرده ام؟

-      آیا دلایل من برای انجام این کار کافی هستند؟

-      دلایل من چه هستند؟

دوم اینکه بدانید این احساس همیشه هم بد نیست. اگر این حس در شما زیاد است، می توانید آنرا به انگیزه مبدل کنید تا بتوانید:

-      بهترین معلم باشید.

-      بهترین ورزشکار باشید.

-      بهترین بازیگر باشید.

-      و سایر فعالیتهایی که جنبه دیده شده را در خود دارند.

نکته اینجاست که فراموش نکنید، احساسی و مقطعی تصمیم نگیرید.


شخصیت هیجانی نمایشی ایرانی ها